तिची
माझी तशी काही जुनी ओळख नव्हती ... ती एका खेड्यातली होती .... ओळखीची
भाषा .... आमची भेट झाली ती क्रॉसवर्ड मध्ये ....पुस्तकं वाचतांना !!!
मी मराठीचं सेक्शन सोडत नव्हतो .. ती ठसक्यात बाजूला हो म्हटली पण त्या आवाजातली लय ओळखीची वाटली ... म्हणून विचारपूस केली !!!
दर शनिवार रविवार मी क्रॉसवर्ड मधेच असायचो आणि ती पण त्यामुळे परिचय हळू हळू वाढला ....!!! तिच्या भाषेची लय जरी गावरान असली तरी राहणी मात्र पुणेरी झगमगाटाला साजेशी होती
ती दिसायला कशी होती हे सांगण्यापेक्षा तिचा स्वभाव गोड होता असा मात्र सांगू शकेन ....
पुण्यात आता निदान आम्हाला चार सहा महिने झाले होते ... बर्यापैकी वातावरण कळले होते .... सगळीकडे झगमगाट दिसत होता .... पण त्या झगमगाटाला भुलण्याची तयारी नव्हती ..
एक दिवस आम्ही बारामती मेस मधून जेवण करून निघालो पत्रकार नगरकडून एक इनोव्हा गाडी वळून हॉटेलं मार्रीओटच्या दिशेने गेली ... वळण असल्याने गाडीचा वेग मंदावला ... माझी नजर सहजच गाडीत गेली ... गाडीत एक तरुणी बसलेली होती ...तोंडाला रुमाल बांधून !!! तिच्या डोळ्यांकडे लक्ष जाताच तिने मान फिरवली !!! एक अस्वस्थता त्या नजरेत जाणवून गेली ... काही कुठलीशी ओळख त्या नजरेला लपवायची तर नसेल !!!
मी चमकलोच !!! तीच ती क्रॉसवर्ड मधली तरुणी !!!
तिच्या कपड्यांचा झगमगाट ... उच्चवर्निय राहणी .... सगळ्याचा अर्थ लागला !!!!
तिने झटकन मान का फिरवली याचा अर्थ लागला .... !!!
ती तरुणी क्रॉसवर्ड मध्ये पुन्हा नजरेस नाही पडली !!!!
आम्ही समजायचे ते समजलो !!ती एक प्रतिनिधी !!!!तिच्यासारख्याच अनेक तरुणी पैस्याच्या हव्यासापायी आयुष्याची बरबादी करून घेतात !!!
पुणे शहर खूप छान !!! पण इथला झगमगाटाला जे भुलले त्यांना इथली महागाई नको ती पावले उचलण्यास भाग पडते !!!
संस्कार विसरायला भाग पाडते !!!
आपलं गावरान कल्चर लय भारी हो !!!! जपा कि राव !!!
[वरची एक काल्पनिक कथा असली तरी कुठे ना कुठे वास्तविक जीवनात असे प्रसंग आपण रोजच बघतो ... स्वताशी ... स्वताच्या आत्म्याशी .... आई वडिलांशी .....प्रतारणा करत असतो ... गती मिळालेले चक्र कुणाला थांबवता आले नाही.... पण थोड्याश्या छान शौकी आयुष्यासाठी आम्ही समाजाने अनैतिक म्हणावे असे काही करत तर नाहीना हे पाहायला हवे !!!!
मी मराठीचं सेक्शन सोडत नव्हतो .. ती ठसक्यात बाजूला हो म्हटली पण त्या आवाजातली लय ओळखीची वाटली ... म्हणून विचारपूस केली !!!
दर शनिवार रविवार मी क्रॉसवर्ड मधेच असायचो आणि ती पण त्यामुळे परिचय हळू हळू वाढला ....!!! तिच्या भाषेची लय जरी गावरान असली तरी राहणी मात्र पुणेरी झगमगाटाला साजेशी होती
ती दिसायला कशी होती हे सांगण्यापेक्षा तिचा स्वभाव गोड होता असा मात्र सांगू शकेन ....
पुण्यात आता निदान आम्हाला चार सहा महिने झाले होते ... बर्यापैकी वातावरण कळले होते .... सगळीकडे झगमगाट दिसत होता .... पण त्या झगमगाटाला भुलण्याची तयारी नव्हती ..
एक दिवस आम्ही बारामती मेस मधून जेवण करून निघालो पत्रकार नगरकडून एक इनोव्हा गाडी वळून हॉटेलं मार्रीओटच्या दिशेने गेली ... वळण असल्याने गाडीचा वेग मंदावला ... माझी नजर सहजच गाडीत गेली ... गाडीत एक तरुणी बसलेली होती ...तोंडाला रुमाल बांधून !!! तिच्या डोळ्यांकडे लक्ष जाताच तिने मान फिरवली !!! एक अस्वस्थता त्या नजरेत जाणवून गेली ... काही कुठलीशी ओळख त्या नजरेला लपवायची तर नसेल !!!
मी चमकलोच !!! तीच ती क्रॉसवर्ड मधली तरुणी !!!
तिच्या कपड्यांचा झगमगाट ... उच्चवर्निय राहणी .... सगळ्याचा अर्थ लागला !!!!
तिने झटकन मान का फिरवली याचा अर्थ लागला .... !!!
ती तरुणी क्रॉसवर्ड मध्ये पुन्हा नजरेस नाही पडली !!!!
आम्ही समजायचे ते समजलो !!ती एक प्रतिनिधी !!!!तिच्यासारख्याच अनेक तरुणी पैस्याच्या हव्यासापायी आयुष्याची बरबादी करून घेतात !!!
पुणे शहर खूप छान !!! पण इथला झगमगाटाला जे भुलले त्यांना इथली महागाई नको ती पावले उचलण्यास भाग पडते !!!
संस्कार विसरायला भाग पाडते !!!
आपलं गावरान कल्चर लय भारी हो !!!! जपा कि राव !!!
[वरची एक काल्पनिक कथा असली तरी कुठे ना कुठे वास्तविक जीवनात असे प्रसंग आपण रोजच बघतो ... स्वताशी ... स्वताच्या आत्म्याशी .... आई वडिलांशी .....प्रतारणा करत असतो ... गती मिळालेले चक्र कुणाला थांबवता आले नाही.... पण थोड्याश्या छान शौकी आयुष्यासाठी आम्ही समाजाने अनैतिक म्हणावे असे काही करत तर नाहीना हे पाहायला हवे !!!!
No comments:
Post a Comment